قربانیان قتل عام 67: ناهید کیکاووس نژاد
مجاهد شهید ناهید كیكاووس نژاد در اسفند 42 در ایذه متولد شد و تحصیلات خود را تا گرفتن دیپلم ادامه داد. ناهید در 11 مرداد 67 در جریان قتل عامها تیرباران شد. برادر مجاهدش، شهید سیاوش كیكاووس نژاد، كه در تیرماه سال 78 پس از یك نبرد قهرمانانه با مزدوران رژیم به شهادت رسید، در باره خواهر مجاهدش نوشته است:
ناهید بعداز انقلاب، در سال 57 در دبیرستان با مجاهدین آشنا شد. او در سال 61 دستگیر و بعد از یكسال ونیم بلاتكلیفی و تحمل وحشیانه ترین شكنجه ها به حبس ابد محكوم شد. در آن زمان ناهید بیش از 18 سال نداشت و در زندان كارون اهواز حبس بود. یادم هست زمانی كه خواهر و برادرم را به جرم هواداری از سازمان مجاهدین دستگیر كردند، من سیزده سال بیشتر نداشتم. بعداز چند ماه كه برای اولین بار به ملاقات ناهید رفتیم با این كه معلوم بود به شدت شكنجه شده، با این حال در مقابل پاسداران كوتاه نمی آمد و در زمان ملاقات هم مرتب با آنها درگیری داشت.
یكبار حدود 40 روز در اعتصاب غذا بود. پاسداران برای خانواده ام پیغام دادند كه دادگاه انقلاب و دادستان استان، با آنها كار دارند. وقتی به اتفاق پدرم نزد دادستان رفتیم، ناهید را آوردند و جلو پدر نابینایم شروع به تهدید كردند. دادستان به ناهید می گفت كه اگر اعتصابت را نشكنی، همین حالا پدر پیر و برادرت را زندانی می كنم. ناهید در جوابش گفت: «طرف حساب شما من هستم، به پدر و مادرم چكار دارید؟ّ» بعد برگشت و جلو دادستان به پدرم گفت «اصلاً ناراحت نباش. آن خمینی دجال هم هیچ غلطی نمی تواند بكند، تا چه رسد به اینها.» ناهید سرانجام، بعداز 40 روز اعتصاب غذا و 10 روز هم اعتصاب خشك درون زندان، از آنجا كه رژیم مجبور شد به خواستهای او و سایر اعتصاب كنندگان تا حدودی رسیدگی كند، به اعتصاب خود خاتمه داد. هر وقت كه به ملاقات او می رفتیم با روحیه یی رزمنده خطاب به مزدوران می گفت: «چرا اعدامم نمی كنید؟ چرا هر شب مرا می برید اعدام مصنوعی و دائم زیر شكنجه و آزار و اذیتم قرار می دهید؟» مقاومت ناهید در زندان همچنان ادامه داشت تا این كه بیدادگاه «انقلاب اهواز» به ما خبر داد كه او را در 11 مرداد 67 در اهواز تیرباران كرده و همان جا دفن كرده اند. برای پدرم كه نابینا بود شنیدن خبر شهادت ناهید بسیار سنگین بود. او درست روز چهلم ناهید سكته كرد و فوت نمود.
منبع: بر برگ گل به خون شقایق - انتشارات رضائیها
یكبار حدود 40 روز در اعتصاب غذا بود. پاسداران برای خانواده ام پیغام دادند كه دادگاه انقلاب و دادستان استان، با آنها كار دارند. وقتی به اتفاق پدرم نزد دادستان رفتیم، ناهید را آوردند و جلو پدر نابینایم شروع به تهدید كردند. دادستان به ناهید می گفت كه اگر اعتصابت را نشكنی، همین حالا پدر پیر و برادرت را زندانی می كنم. ناهید در جوابش گفت: «طرف حساب شما من هستم، به پدر و مادرم چكار دارید؟ّ» بعد برگشت و جلو دادستان به پدرم گفت «اصلاً ناراحت نباش. آن خمینی دجال هم هیچ غلطی نمی تواند بكند، تا چه رسد به اینها.» ناهید سرانجام، بعداز 40 روز اعتصاب غذا و 10 روز هم اعتصاب خشك درون زندان، از آنجا كه رژیم مجبور شد به خواستهای او و سایر اعتصاب كنندگان تا حدودی رسیدگی كند، به اعتصاب خود خاتمه داد. هر وقت كه به ملاقات او می رفتیم با روحیه یی رزمنده خطاب به مزدوران می گفت: «چرا اعدامم نمی كنید؟ چرا هر شب مرا می برید اعدام مصنوعی و دائم زیر شكنجه و آزار و اذیتم قرار می دهید؟» مقاومت ناهید در زندان همچنان ادامه داشت تا این كه بیدادگاه «انقلاب اهواز» به ما خبر داد كه او را در 11 مرداد 67 در اهواز تیرباران كرده و همان جا دفن كرده اند. برای پدرم كه نابینا بود شنیدن خبر شهادت ناهید بسیار سنگین بود. او درست روز چهلم ناهید سكته كرد و فوت نمود.
منبع: بر برگ گل به خون شقایق - انتشارات رضائیها
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 نظرات:
Post a Comment