روحیه اش خیلی بالا بود. وقتی صدایش زدند، گویی مدتها منتظر همین لحظه بود، مثل شیر از جا پرید.
یكی دیگر از هم زنجیرانش درباره او نوشته است: محسن به راستی كوهی از اراده و عشق بود. هیچ وقت دیده نشد كه ذره یی در مقابل پاسداران كوتاه آمده باشد. بسیار شاداب و همیشه خندان بود. اگر كسی او را نمی شناخت، نمی توانست باور كند كه پاهایش فلج است. خودش می گفت می دانی چرا در بازی فوتبال ستاره تیم هستم؟ برای این كه من دوتا پای فلزی بیشتر از دیگران دارم. محسن در دروازه می ایستاد و توپهای زمینی را با پا و توپهای هوایی را با عصا می گرفت.
 محسن در هربرنامه و مراسم جمعی فعال و پرشور وارد می شد، به خصوص با تجربه و دانشی كه در زمینه تئاتر و نمایش داشت، همیشه در تولید نمایشنامه هایی كه در زندان به طور مخفیانه نوشته و اجرا می شد، كمكهای بسیار مؤثری به بچه ها می كرد. محسن محمدباقر در كار گویندگی تعدادی از فیلمهای كارتونی كودكان نقش داشت و در فیلمهای سینمایی فارسی نیز بازی كرده بود.