حضور مجاهدین در عراق به عنوان یک مقاومت مشروع
... سابقه
مجاهدین بسا بسا از این چیزها روشنتر است؛ از روز اول دیدار صلح در بغداد در
25خرداد 1365 که اطلاعیه آن در همان زمان منتشر شد و همه هم از آن خبر دارند.
بعد از آمدن ما به عراق و دیدار من با رئیس
جمهور این کشور، همان زمان در اطلاعیه یی به طور صریح گفتم: تا وقتی شما در خاک ما
– در خاک ایران – بودند، ما با شما می جنگیدیم.
اما از وقتی که آمادگیتان را برای صلح اعلام
کردید، از وقتی که از خاک ما خارج شدید، از وقتی که قطعنامه های شورای امنیت را
پذیرفتید، از وقتی که کتباً و رسماً به طرح صلح شورای ملی مقاومت ایران به عنوان
منبای مذاکرات صلح پاسخ مثبت دادید، بسیار خوب، ما هم در صلح هستیم و مقاومت ایران
جنبش جهانی صلح را هدایت کرد.
در همانجا هم رئیس جمهور عراق گفت و در تمام
رسانه های عراق هم منعکس شد – بر اساس صحبتهایی که من خودم کردم – که اولین چیز
احترام عراق به استقلال سیاسی و ایدئولوژیکی و آزادی عمل مقاومت ایران در کارش و
در حرکتش است و این 17 سال آزمایش شد. و احدی حتی به اندازه یک دانه ارزن اجازه
دخالت در کار ما به خودش نمی داد و این را هزاران تن از مجاهدین در آن سالیان به
چشم دیده اند.
ضمن این که از روز اول هم به صراحت می گفتیم که
اگر روزی این رژیم – رژیم ولایت فقیه – با شما خواست صلح بکند، بفرمایید صلح کنید،
خواهش می کنیم صلح کنید. چون ما نمی خواهیم که کسی به وکالت از طرف ما و به جای ما
با این رژیم بجنگد. جنگ با این رژیم و سرنگونیش بر عهده خلق ایران و مجاهدین خلق
ایران و رزم آوران آزادی ایرانزمین است و لاغیر.
از روز اول و لدی الورود و قبل از این که من حتی
به همین ملاقات اول بروم، به محض ورود، از فرودگاه عازم مرقد سیدالشهدا و حضرت علی
شدیم و در آنجا اعلام پناهدنگی کردیم که برای هیچکس سوء تفاهم نشود.
واقعیت چه بود؟ فراتر از حقوق پناهندگی، هم چنان
که در نظریه های حقوقی متعدد از جانب برجسته ترین حقوقدانان بین المللی آمده، ما
یک گروه و نیروی مشروع مقاومت شناخته شده بودیم. نه چیزی در داخل دولت عراق و رژیم
عراق، نه نه نه!
در آن زمان بسیاری می گفتند که مقاومت ایران در
عراق جایگاهش، موقعیتش دولت در تبعید است نه دولتی در داخل دولت عراق، هرگز! دولتی
در بیرون این دولت. اگر بتوان گفت که مقاومت فرانسه در جنگ جهانی دوم و ژنرال دوگل
در لندن، الگویی بودند برای یک دولت تبعیدی، مقاومت ایران در عراق، بسا بسا فراتر
از آنها استقال و آزادی عمل داشت.
بنابراین نعل وارونه زدن در مورد اینکه مجاهدین
بخشی از دستگاههای امنیتی عراق بودند، دیگر اثر ندارد. حرفمان هم فقط یک ادعا
نیست. ...
منبع: کارزار پیروزی در اشرف – مسعود رجوی – آذر
1388
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 نظرات:
Post a Comment