انجمن نجات رژیم - فصل چهارم
رسوایی رژيم پس از ديدار مجاهدين با خانواده ها
همان طور كه در فصل قبلی توضیح داده شد، وزارت
اطلاعات آخوندی از طریق بریده مزدوران و نفوذیهای بازگشتی، تحت عنوان صلیب سرخ یا هلال
احمر و انجمن نجات با خانواده ها تماس گرفته و آنان را از شهرهای مختلف به تهران فرا
می خوانند. در تهران ضمن بیان انواع دروغها به آنها
می گویند جهت نجات جان فرزندان خود، با اكیپی كه به عراق می رود، اقدام نمایند. اولین
اكیپ در تاریخ ۱۹ تیر ۸۲ پس از طی مراحل و توجیه های نهایی كه توسط مأموران وزارت اطلاعات در مهران
صورت می گیرد، زیر كنترل و با همراهی عوامل وزارت اطلاعات به عراق منتقل می شوند.
در عراق شخصی به نام كشگر كه كارمند تلویزیون عربی
رژیم (العالم) می باشد، مسائل آنان را حل و فصل می كند.
این اكیپ كه شامل ۲۸ خانواده بود، در تاریخ ۲۵ تیر ۸۲ پس از تظاهراتی اجباری علیه سازمان در مقابل هتل شرایتون، به سمت دفتر
سازمان در بغداد حركت می كنند. همزمان با رسیدن تعدادی از این افراد به
جلو دفتر مجاهدین در بغداد، یك خودرو از سفارت رژیم و اكیپی از تلویزیون العالم رژیم
نیز آنها را همراهی می كنند و از صحنه تظاهرات فیلمبرداری كرده و تلاش می كنند آنها
را نسبت به ادامه تظاهرات، تشویق و ترغیب كنند و شعارهای تظاهرات را برای آنها مشخص
می كنند.
نمایندگان سازمان مجاهدین كه درمحل بودند، خطاب
به خانواده ها تصریح كردند كه این اعمال توطئه وزارت اطلاعات است و خانواده ها برای
دیدار با فرزندانشان نیازی به این اقدامها ندارند و سازمان و فرزندانتان در قرارگاه
اشرف به شما خوشامد می گویند. خانواده ها پس از اطلاع از توطئه وزارت اطلاعات، نسبت
به سوءاستفاده رژیم از آنها، ابراز انزجار كرده و با اظهار پشیمانی به محل اقامت خود
برگشتند.
رادیو رژیم در تاریخ ۲۶ تیر ۸۲ ضمن پخش خبر «تظاهرات جمعی از خانواده های
ایرانی در میدان فردوس بغداد» گفت: «این خانواده ها در مصاحبه با خبرنگاران گفتند،
ایران امن ترین كشور برای فرزندانمان است و آنان باید به میهن بازگردانده شوند»!
ملاقات مجاهدین با خانواده هایشان
خانواده های اعزامی در تاریخ ۲۶ تیر ۸۲ به قرارگاه اشرف آمدند. در آنجا ابتدا توطئه
رژیم و سوء استفاده از آنان برایشان توضیح داده شد. به آنها گفته شد ما مشتاق دیدار
خانواده هایمان هستیم، ولی با عناصر وزارت جنایتكار اطلاعات آخوندی و آلت دستهای آن
كه در جهت توطئه علیه سازمان با ما روبرو می شوند، گفتگو نمی كنیم. این توضیحات افشاگرانه،
باعث آگاهی خانواده ها نسبت به توطئه های كثیف وزارت اطلاعات و مزدوران آن شد.
آنها دو روز را با فرزندانشان به طور خصوصی در شهر
اشرف سپری كردند. طی این مدت از مزار شهیدان و نقاط مختلف
قرارگاه دیدار كرده و در جریان این دیدارها جزییات بیشتری از توطئه اطلاعات آخوندی
توسط خانواده ها فاش شد كه طی اطلاعیه یی به اطلاع هم میهنان رسید.
مزدوران به خانواده ها گفته بودند «فرزندان شما
ناراضی و زندانی هستند و راه اینكه آنها را نجات بدهید این است كه با تظاهرات صدای
خودتان را به جامعه بین المللی برسانید تا مجاهدین به شما اجازه ملاقات بدهند»! خانواده
ها وقتی فرزندانشان، مناسبات و واقعیت زندگی مجاهدین را از نزدیك دیدند، از دروغپردازیهای
وزارت اطلاعات شوكه شده و می گفتند رژیم واقعیت را ۱۸۰ درجه واژگونه به ما نشان داده بود.
خانواده ها هنگام ترك قرارگاه طی نامه هایی از میهمان نوازی مجاهدین تشكر كردند و می گفتند آن چه از واقعیتهای زندگی مجاهدین دیده اند را برای همه تعریف خواهند كرد و برای
دیدارهای بعدی، مستقل از وزارت اطلاعات اقدام خواهند نمود. بسیاری از آنها قبل از ترك قرارگاه اشرف طی یادداشتها و نامه های محبت
آمیزی به این واقعیات اشاره كردند که بک نمونه آن کلیشه شده است.
شكستهای پی در پی «انجمن نجات» آخوندها
در تاریخ ۶مهر ۸۲ تعداد ۱۵۱ خانواده (حدود ۳۰۰ نفر با ۷اتوبوس) كه باز هم توسط «انجمن نجات» وزارت اطلاعات سازماندهی شده بودند،
در قرارگاه اشرف با فرزندانشان دیدار كردند. این تعداد از شهرهای تهران، اصفهان، مشهد
و مازندران بودند.
این اكیپ توسط دو نفر از عوامل وزارت اطلاعات به
نام «محبی» و «رفیعی» سرپرستی می شدند. آنها قبل از اینكه خانواده های مجاهدین را برای
ملاقات به اشرف بیاورند، گفته بودند، مجاهدین در صورتی وادار به پذیرش خواست شما هستند
كه مقابل ارگانهای بین المللی تظاهرات كنید وبه این ترتیب تعدادی از خانواده ها تحت
فشار وزارت اطلاعات آخوندی در مقابل مقر نمایندگی ملل متحد در بغداد تجمع نموده و خواستار
بازگرداندن فرزندانشان به ایران شدند.
در همین رابطه روزنامه جمهوری ۷مهر ۸۲ نوشت: «خانواده های ۱۵۰ عضو گروهك منافقین برای بازگرداندن فرزندانشان
به ایران، وارد كشور عراق شدند».
نقطه اوج پروژه رژیم آخوندها برای اخراج مجاهدین
از عراق یا زمینه سازی استرداد آنها، دیكته كردن انتشار اطلاعیه یی به رییس وقت شورای
حكومتی عراق بود كه در تاریخ ۹دسامبر ۲۰۰۳ یعنی حدود ۲۰ روز مانده به پایان سال مدعی شده بود «این شورا به اتفاق آراء تصمیم گرفته
است، مجاهدین خلق را تا آخر سال از عراق اخراج كند» (خبرگزاری فرانسه ۹دسامبر ۲۰۰۳). در نتیجه آخوند خاتمی در جلسه هیأت دولت رژیم با اشاره به اطلاعیه رییس
وقت شورای حكومتی عراق «بر استرداد مجاهدین به ایران برای بررسی جنایات آنان تأكید
كرد» و افزود «ما خواستار ارجاع آنها به ایران هستیم» (تلویزیون رژیم).
دادستانی كل رژیم در اطلاعیه یی به تاریخ ۱ دی ۸۲، در مورد استرداد
مجاهدین و به اصطلاح عفو آنان اعلام نمود: «از خانواده های مجاهدین خواسته شده است
كه درخواست كتبی خود برای بازگشتن فرزندانشان را به مراجع قضایی اعلام كنند. تا با
همراهی دولت انتقالی زمینه بازگشت این افراد را فراهم كنند».
سپس در تاریخ ۸ دی ۸۲ اكیپ سوم توسط نجات، به عراق اعزام شد.
این اكیپ حدود ۲۷۰ خانواده (حدود ۵۵۰ نفر) را در بر می گرفت كه طی ۵ روز در اشرف به ملاقات با فرزندان خود پرداختند.
جالب این كه روز قبل از رسیدن این اكیپ به مقابل
مقر مجاهدین، رژیم آخوندی در یك رشته اخبار كلیشه یی از رسانه های رسمی خود اعلام كرد:
«جمعی از خانواده های ایرانی با اجتماع در برابر دفتر سازمان ملل در بغداد، نجات فرزندان
خود از دست مجاهدین را خواستار شدند».
از آن جا كه درخواستهای مكرر رژیم آخوندی و شخص
خاتمی از آمریكا برای استرداد مجاهدین، با انزجار و محكومیت گسترده جهانی مواجه شده
بود، رژیم بیهوده تلاش می كرد با این اقدامهای كثیف و جنایتكارانه اهدافش را عملی سازد.
در همین رابطه رژیم تلاش نمود با سوءاستفاده از پوش خانوادهها، با انجام مصاحبه و مراجعه
به مقامهای عراقی، خط استرداد مجاهدین را پیش ببرد.
در تاریخ ۱۲ دی ۸۲ تعداد ۳۴۰ خانواده دیگر كه توسط انجمن نجات وزارت اطلاعات سازماندهی شده بودند،
با فرزندانشان در قرارگاه اشرف دیدار كردند. این خانواده ها، توسط وزارت اطلاعات از
تهران و استانهای خراسان، فارس، مازندران، گلستان و لرستان به شهر مرزی مهران اعزام
شدند. سپس در وزرشگاه این شهر توسط چند مأمور وزارت اطلاعات به نامهای حسینی، حسین
فرقانی، محسن هاشمی و خزایی برای تظاهرات و مراجعه به مقامهای عراقی در راستای استرداد
مجاهدین و رساندن «امان نامۀ» رژیم به دست فرزندانشان و از دور خارج كردن آنها توجیه
شدند. وزارت اطلاعات با ایجاد نگرانی برای خانواده ها و با استفاده از حكم شورای حكومتی
عراق، به آنها گفته بود چون دولت ایران درصدد تحویلگیری مجاهدین است، شما برای نجات
فرزندانتان «امان نامه» ببرید.
وزارت اطلاعات همچنین به خانواده ها دستور داده
بود در مقابل دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در بغداد علیه مجاهدین تظاهرات كنند و
بگویند ما می خواهیم فرزندانمان را به ایران برگردانیم. بعد از این توجیه ها، پلاكاردهای
تهیه شده برای تظاهرات به ۵ سر اكیپ كه مأموران وزارت اطلاعات بودند، تحویل داده شد. وظیفه اصلی و
دستورالعمل وزارت اطلاعات برای سر اكیپها و مأمورانی كه به همراه خانواده ها به عراق
اعزام شدند به شرح زیر مشخص شده بود:
خانواده ها اعم از اینكه با فرزندان خود دیدار كنند
یا نه، باید در بغداد «علیه مجاهدین تظاهرات» كنند و «حداكثر انرژی بایستی برای تظاهرات
در بغداد گذاشته شود .«
باید «حداكثر استفاده را از تصمیم شورای حكومتی
عراق به عمل آورد… این سفر فرصت نهایی» است. خانواده ها را تشویق كنید كه مسأله بازگشت
را با فرزندان خود، «به طور مطلوب» مطرح كرده و به آنها بقبولانند.
اما به رغم فشارهای وزارت اطلاعات، این بار همه
خانواده ها كه به دلیل روشنگری های مجاهدین به توطئه آنها پی برده بودند، پس از رسیدن
به بغداد، از تظاهرات علیه مجاهدین خودداری كردند و تسلیم شانتاژها و تهدیدهای مزدوران
اطلاعاتی نشدند.
لازم به ذكر است كه وزارت اطلاعات در جمع بندی از
اقدامهای انجام شده با سوءاستفاده از خانواده ها، به این نتیجه رسید كه اعزام جمعی
آنها، به ضررش تمام شده است. هرچند كه از این طریق، رژیم توانست چند تظاهرات محدود
را به پیش ببرد، اما به دلیل برملا شدن دروغ پردازیها و اعمال ضدانسانی و رذیلانه اش،
به هیچ یك از هدفهای مشخص شده خود دست نیافت.
خانواده ها در اولین تماس با مجاهدین به دروغهای
بسیاری كه به آنها گفته شده بود، پی بردند و تحت تأثیر مناسبات انسانی و پاك مجاهدین
و ایمان انقلابی آنان به سرنگونی آخوندها، به ترس و وحشت رژیم از دشمن اصلیش واقف شده
و ازاین رو ارزش ایستادگی و پایداری مجاهدین در برابر همه این توطئه ها را درك می كردند.
مزدور حسین فرقانی كه یكی از عناصر اصلی وزارت اطلاعات
در انجمن نجات است، در جمع بندی اقدامهای وزارت اطلاعات در اعزام جمعی خانواده ها گفته
است:
«جمعی فرستادن خانواده ها به قرارگاه اشرف این بدی
را داشت كه سازمان به خانواده ها برچسب می زد كه شماها را اطلاعات فرستاده است، ما
كه نمی خواهیم بهانه به دست سازمان بدهیم، خواهشمان این است كه مسئولان اجازه بدهند
خانواده ها تكی برای ملاقات بروند. تنها راه كه معقولانه ترین راه هم هست، مراجعه انفرادی
خانواده هاست بدون اینكه ما اتوبوس راه بیندازیم».
به این ترتیب توطئه یی كه دشمن برای ضربه زدن به
مجاهدین طراحی كرده بود، به خودش برگشت و شفافیت و صداقت مجاهدین در برخورد با خانواده
هایشان، زبونی و ذلت عوامل رژیم را بیش از پیش در معرض قضاوت همگان قرار داد.
ترفندهای اطلاعات آخوندی
یكی از ترفندهای وزارت اطلاعات برای وادارساختن
خانواده ها به شركت در «كاروانهای» سازمان یافته اطلاعات آخوندی، ایجاد نگرانی درمورد
سرنوشت مجاهدین در عراق است. از آنجا كه با حضور مجاهدین و ارتش آزادیبخش در كنار مرزهای
میهن، همواره صورت مسأله سرنگونی در مقابل رژیم قرار دارد، مهمترین هدف سوءاستفاده
از خانواده ها، وارد كردن ضربه به تشكیلات مجاهدین بوده است.
عوامل رژیم با انواع شایعه پراكنی ها، توطئه و تهدیدها
و با وانمود كردن اینكه مجاهدین در حال اخراج از عراق هستند و مقصد و سرنوشت آنها نامعلوم
است، یا آینده نامعلومی دارند، تلاش كرده و می كند خانواده ها را بفریبند تا هنگام
دیدار با فرزندان خود نسبت به بازگرداندن آنها به ایران تلاش كنند.
مأموران اطلاعات در اولین اعزام خانواده ها به عراق،
برای اینكه خانواده ها را وادار به سفر به عراق در اكیپهای مزبور نمایند، با توجه به
اینكه دولت قبلی عراق سرنگون شده و بمبارانها و حمله های نظامی به قرارگاه های مجاهدین
تازه به پایان رسیده بود، به خانواده ها می گفتند «مجاهدین چیزی برای خوردن ندارند،
در وضعیت صنفی و روحی بسیار بدی به سر می برند، لباس های فرمشان را گرفته اند و وسایلشان
را می فروشند كه غذای خود را تأمین كنند». دادن انبوه خبرهای دروغ از قبیل اینكه فرزندانشان
در زندان مجاهدین به سر می برند یا كتك خوردن و بازداشت فرزندانشان توسط مجاهدین به
دلیل اینكه دیگر حاضر به همكاری با آنها نبوده اند یا خبرهایی از قبیل بیماریهای حاد
و دچار شدن به عدم تعادل روانی! یا مجروح شدن فرزندان بخشی از شیوه های كثیف وزارت
اطلاعات برای جلب همكاری خانواده ها و كشاندن آنها به تظاهرات و اعتراض علیه مجاهدین
است. این پروژه وزارت اطلاعات با تمام روشهای ضدانسانی از این قبیل همچنان ادامه دارد.
پس از انتشار اطلاعیه رییس وقت شورای حكومتی عراق
درباره اینكه مجاهدین باید ظرف ۲۰ روز خاك عراق را ترك كنند، از سوی وزارت
اطلاعات به خانواده ها گفته شده بود تا ۲۰ روز دیگر فرزندانتان
به آفریقا فرستاده می شوند و اگر تأخیر كنید، هرگز فرصت دیدار با آنها را نخواهید داشت!
به برخی خانواده ها كه یكی از اعضای آنها در زندان
بوده یا مشكلات قانونی و حقوقی داشته اند، گفته شده است اگر موفق به بازگرداندن فرزند
مجاهد خود شوند، فرد زندانی را آزاد می كنند یا مشكلات قانونی و حقوقی آنها را حل و
فصل كرده و از اجرای حكم در مورد آنها صرفنظر می كنند.
وزارت اطلاعات قبل از اعزام هر اكیپ، از خانواده
ها تعهد گرفته و به آنها تأكید می كند كه باید به فرزندانشان بگویند، رژیم عفو داده
است و می توانند بدون هیچ مشكلی به ایران برگردند. به همه خانواده ها قسمتهایی از مطالب
روزنامه های رژیم كه متن به اصطلاح عفو دادستانی دژخیم رژیم آخوندی در آن درج شده بود
را برای نشان دادن به فرزندانشان و به زعم خودشان تأثیرگذاری برروی آنها، داده شده
بود. همچنین از خانواده ها تعهد مكتوب گرفتند
كه در سفر به عراق و دیدار با مجاهدین هیچ حرفی علیه رژیم نزنند و هیچ اقدامی علیه
منافع نظام انجام ندهند.
افشا و محكومیت توطئه های رذیلانه و ضدانسانی آخوندها
یكی از ترفندهای رژیم ضدبشری آخوندی، دیكته كردن
اخراج مجاهدین به شورای حكومتی موقت عراق بود كه با هدف تحویل گرفتن و كشتار مجاهدین
انجام شد. خانواده های مجاهدین كه به شدت نگران سلامتی فرزندانشان بودند، عواطفشان
به طور ضدانسانی مورد سوءاستفاده وزارت اطلاعات رژیم قرار گرفت. كما اینكه آخوند نمازی
جنایتكار، دادستان كل رژیم هم از عمل ضدانسانی فشار روی خانواده ها برای درخواست استرداد
فرزندانشان، فروگزار نكرد. البته مخالفت با این اعمال ننگین و ضدبشری توسط افكار عمومی
جهان محكوم شد. به طوری كه در یك كارزار بین المللی اكثریت نمایندگان پارلمان اروپا،
نمایندگان پارلمان ایتالیا و بسیاری از برجسته ترین حقوقدانان و وكلای جهان توطئه رذیلانه
اخراج و استرداد مجاهدین و سوءاستفاده رژیم آخوندی از خانواده و اقوام اعضای مجاهدین
را محكوم نمودند. ازجمله اكثریت نمایندگان پارلمان ایتالیا
در «بیانیه فراخوان بین المللی علیه توطئه های ملایان برای استرداد و كشتار مجاهدین»،
فشار به خانواده های مجاهدین را محكوم كردند.
در این بیانیه كه در نشریه مجاهد ۶۴۷ در ۱۹ اسفند ۸۲ چاپ شده، ازجمله آمده است: تصمیم ۹دسامبر شورای حكومتی
موقت عراق در خصوص اخراج مجاهدین به سرعت مورد استقبال ملایان تهران قرارگرفت. بلافاصله
معاون خاتمی گفت: «ما روابط بسیار خوبی با شورای حكومتی داریم و در مورد مجاهدین مباحثه
داشته ایم و این تصمیم نتیجه آن است». ۱۷ دسامبر رییس جمهور رژیم اعلام كرد: «ما
بارها گفته ایم كه خواستار بازگرداندن مجاهدین به ایران هستیم» تا «مورد بازخواست و
محاكمه قرار گیرند». ۲۲ دسامبر رفسنجانی رییس جمهور سابق رژیم اعلام كرد: »رده های پایین منافقین می توانند به ایران
بیایند اما كسانی كه مجرم هستند باید به ایران تحویل داده شوند».
...همزمان رژیم ملایان خانواده های مجاهدین
را در داخل ایران مجبور به نامه نگاری علیه مجاهدین می كند. روز ۲۱ دسامبر دادستان كل رژیم از خانواده های مجاهدین خواست «درخواست رسمی خود
را برای بازگرداندن فرزندانشان، به مقامات امنیتی، انتظامی یا قضایی تحویل دهند». وی
افزود «آنهایی كه مجرمند به عنوان تروریست باید تحویل مقامات امنیتی و نهایتاً تحویل
مقامات قضایی بشوند».
منبع:
انجمن نجات رژیم - ارگان سرکوبگر رژیم علیه خانواده های مجاهدین - جلد اول - فرشته یگانه
انجمن نجات رژیم - ارگان سرکوبگر رژیم علیه خانواده های مجاهدین - جلد اول - فرشته یگانه
انتشارات امیرخیز – اشرف
ارديبهشت ۱۳۸۴
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 نظرات:
Post a Comment